Ćwiczenie ciszy
Głośno, gwarno jest w szkole. 
Nieraz uszy bolą. Huk utrudnia zebranie myśli.
Czy w szkole jest miejsce na wyciszenie? Na uspokojenie? Na okiełznanie rozbieganych myśli?
Nieraz uszy bolą. Huk utrudnia zebranie myśli. Czy w szkole jest miejsce na wyciszenie? Na uspokojenie? Na okiełznanie rozbieganych myśli?
Tak. 
Tego uczymy.
Tego też się uczymy.
Do zajęć włączamy elementy pedagogiki Marii Montessori.
Kluczem do sukcesu nie jest nakaz nauczyciela, lecz własna wola uczestników “ćwiczenia ciszy”.
Słuchają muzyki, siedzą w kręgu, do wykonania mają zadanie - niby proste, nieskomplikowane. Jednak w grupie 20, 30 żywiołowych, rozgadanych, rozbrykanych, energicznych, ciekawych świata młodych osób - to nie lada wyzwanie.
Nie mogą mówić, ale mogą działać, nie mogą mówić, ale mogą budować i porządkować własne myśli, nie mogą mówić, ale mogą koncentrować uwagę, nie mogą mówić, ale mogą “słuchać” innych, obserwować ich, “rozmawiać” tylko patrząc. Nie mogą mówić, ale się uczą. Siebie i od siebie.
Wszyscy są równi. Wszyscy czują się tak samo ważni. Od każdego zależy sukces.
I jeszcze ten dywan w klasie…
Budujemy fundamenty.
